Zachciało nam się gofrów - były już tu kiedyś dyniowe - ale tym razem pełen spontan, czyli patrzymy, co mamy i to w gofry i na gofry wykładamy ;-) Didi dzielnie mi asystowała - tak w przygotowaniach, jak i w konsumpcji napchana jak chomik z żalem porzuciła ostatni kawałek, jak mówi mądrość ludowa - oczy większe od żołądka. Jednym słowem zrobiliśmy sobie gofrową kolację:
Składniki:
- 2 szklanki mąki (u mnie orkiszowa, może być pszenna po prostu)
- 1 szklanka mleka 3,2 %
- 100 g masła 82%
- 4 jaja
- 1-2 łyżeczki cukru (dałam ksylitol, może być puder)
- szczypta imbiru
- szczypta kurkumy
- szczypta soli
Wykonanie:
Masło roztapiamy w garnuszku, studzimy.
Jajka z cukrem (można dać go więcej, jeśli chcecie) ubijamy trzepaczką, dodajemy imbir, sól, mąkę i mleko - dokładnie mieszamy drewnianą łyżką (możecie miksować), dosypujemy ciut kurkumy, oraz cienkim strumyczkiem wlewamy masło, mieszając wciąż całą masę. Masa musi mieć konsystencję kwaśnej śmietany, czy innymi słowy - gęstszego ciasta na naleśniki. W razie czego, wlejcie więcej mleka, jeśli ciasto jest za gęste.
Didi w akcji:
Gofrownicę rozgrzewamy, natłuszczamy, wlewamy masę, pieczemy i zdejmujemy gofry patykiem od szaszłyka czy drewnianą łopatką na kratkę od piekarnika, żeby gofry odparowały - inaczej, układane od razu na talerzu, zrobią się miękkie, kapciowate i gumowate. Dodatki co, kto lubi - u nas tym razem ubogo, bo się spontanicznie rzuciliśmy do wyrobu gofrów i nawet pudru nie było ;-), ale Didi wciągała z kropelkami czekoladowymi i cukrem brzozowym a ja na żywca bez niczego (wcześniej opchnęłam sałatkę z rukoli, fety, słonecznika uprażonego na patelni polaną sosem z oliwy z oliwek, czosnku, cytryny oraz pieprzu, więc gofry mogły dla mnie nie być tym razem słodkie...).
No cóż, polecam, czy jest ktoś kto nie lubi gofrów? Miast płacić krocie lub czekać do lata w Łebie czy innym Dziwnowie, zróbcie gofry sami... :-)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz